evekonomisti Arkadaşımın sayfasında okuyup çok etkilendiğim ve sayfamda yayınlamak için izin aldığım bir hayat hikayesi.
Evet malesef böyle evlatlarda var yok değil şu mübarek gecede rabbimden dileğim kimseye böyle hayırsız evlat vermesin.

Annemin yalnızca bir gözü vardı onu hiç sevmiyordum.
abam ben çok küçükken ölmüş annem evi geçindirmek için benim okuduğum okulda temizlikçi olarak çalışıyor du.
bir gün okul da bana merhabe demeye gelmişti o an yerin dibine girdim ve hemen ordan uzaklaştım arkadaşlarım bana
– aaa annenin yalnız bir gözü var dedi çok utandım.
Eve gidince anneme defol git yanımdan senin gibi bi annem olacağına ölsen daha iyi dedim annem boynunu büktü:
-kusura bakma oğlum dedi sessizceve odasına gitti çok alındığı belliydi ama hiç üzülmedim çünkü ondan nefret ediyordum çok çalıştım ve singapura okumaya gittim okulum bitti singapurda kendime bir yuva kurdum.
bir gün kapımız çaldı kapıyı çocuklarım açtı annemi görünce dalga geçip güldüler.
Ben hemen yerimden kalktım ve anneme defol evimden çocuklarımı korkutuyorsun dedim annem sessizce:
-özür dilerim yanlış gelmişim dedi.
irgün eski okulumdan mezuniyet gecesi için davet geldi eşime iş seyahatine gidiyorum dedim.
çünkü bi annem olduğunu bilmiyordu.
mezuniyet gecesinden sonra sırf meraktan eski evime gittim.
Annem ölmüştü hiç üzülmedim .Komşularına bana vermeleri için bir mektup birakmıştı. mektupta
Oğlum hayatın boyunca senin utanç kaynağın olduğum için özür dilerim singapura gelip çocuklarını korkuttuğum için çok üzgünüm
biliyormusun oğlum sen küçükken bir kaza geçirmiştin ve bir gözün kör olmuştu
ben bir anne olarak senin tek gözle büyümene razı olamazdım ve bu yüzden
TEK GÖZÜMÜ SANA verdim.O gözle benim yerime gördüğünü düşünüyor ve çok mutlu oluyordum elveda seni çok seven annen

CÜNEYD SÜAVİ (Hayatın içinden adlı kitabından alıntı)

Bir tarafta böyle hain evlatlar bir tarafta da daha 1 günlükken sokağa bırakılan bebekler ne diyelim Allah her şeyin hayırlısını versin ve tabi vicdan en önemlisi